เรื่องนี้จากคุณ ศักริน ‘ลี่ สมาชิกกลุ่ม TheHOUSE ครับ เรื่องมีอยู่ว่า.. วันนี้อยากจะมาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเราเองบ้าง อาจจะไม่น่ากลัวนะคะ แต่เป็นเรื่องที่เราไม่เคยลืมเลย เข้าเรื่องเลยนะคะ สมัยเรียนเรามีเพื่อนผู้หญิงคนนึงที่สนิทมากๆ ชื่อ เอ (นามสมมติ) เรากับเอไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด จนพอโตก็แยกย้าย เอก็ไปมีครอบครัว แต่เรากับเอก็ยังติดต่อกันเรื่อยๆ ตลอด
จนมีวันนึงช่วงเที่ยง เราโทรหาเอคุยเล่นกันปกติ แล้วเอก็เล่าให้เราฟังว่า เอฝันว่าตัวเองรถคว่ำ และมีคนตายยืนดูอยู่ ซึ่งคนคนนั้นเอก็รู้จัก เพราะเค้าเพิ่งโดนรถชนตายไม่นาน ซึ่งเอก็ได้ไปดูศพด้วย.. เราคุยกับเอไปสักพัก เอบอกมีธุระก็เลยตัดสายเรา เราก็ไม่ได้โทรไปต่อ จนช่วงบ่าย 3 โมง เรานอนกลางวันอยู่ เอโทรมาหาเราบอกกำลังจะไปเที่ยวเขื่อน แล้วก็บอกคิดถึงเรา อยากเจอ ไม่ได้เจอกันนานแล้ว อยากไปเที่ยวด้วย กลัวจะไม่ได้เที่ยวด้วยกันอีก.. มาเป็นชุดเลย เราเลยบอกไปว่า ‘เป็นไรวะ มึงจะกลัวอะไร? เราต้องคบกันไปอีกนาน..’ เอเลยบอก ‘เออเนาะ..’ แล้วเอก็บอกว่าจะออกไปเขื่อนละ ตอนนี้อยู่ปั๊มน้ำมัน แล้วเราก็ตัดสายนอนต่อ..
เราวางสายจากเอไปประมาณ 15 นาทีเท่านั้น เพื่อนเราอีกคนก็โทรมาถามว่าเราอยู่ไหน? เราก็บอกอยู่ห้องที่กรุงเทพฯ มีอะไร? มันบอก ‘มึง.. เอตายแล้ว รถชนเมื่อกี้’ เราอึ้งพักนึงแล้วบอก ‘อย่ามาตลก เพิ่งคุยกันเมื่อกี้’ เพื่อนบอกให้เราตั้งใจฟังดีๆ ‘มึง มันคือเรื่องจริงว่ะ..’ เราเลยรีบโทรหาแม่ที่อยู่ที่นั่น ให้แม่ไปดูที่จุดเกิดเหตุให้ สรุป เอตายแล้วจริงๆ ค่ะ รถชน คอหักตายคาที่ และที่สำคัญ เอกำลังท้องอยู่ด้วย รู้ทีหลังว่าเอแพ้ท้องอยากกินหอยขม เลยจะไปเขื่อนเพื่อให้แฟนงมหอยให้
แต่เรื่องของเอยังไม่จบเท่านี้ค่ะ วันนึงเราอยู่ห้องคนเดียว กำลังนั่งซักผ้าอยู่ ในใจก็นึกถึงเอขึ้นมา เราเลยพูดลอยๆ ว่า ‘เอ กูคิดถึงมึง กูเหนื่อย ถ้าตอนนี้มีมึงอยู่ มึงคงให้คำปรึกษากูได้ เราคงคุยกันได้..’ พอเราพูดจบ เราได้ยินเสียงเหมือนคนเดินในห้องทันทีเลยค่ะ เราเลยถามว่า ‘..มึงมาเหรอ?’ แล้วเสียงก็เงียบไป.. พอตกดึก เรานอนคนเดียว เพราะเพื่อนที่อยู่ด้วยเข้างานดึก เวลาประมาณเกือบเที่ยงคืน มันเป็นความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น เราเห็นเอค่ะ เอมายืนข้างๆ มาในสภาพที่เป็นคนปกติมาก ตอนนั้นฝันหรือจริงก็ไม่รู้แยกไม่ออก เราบอกมันว่า ‘มานอนตรงนี้สิ คิดถึง’ เอมันก็เดินมานอนข้างๆ เรา พอเอมานอน เราก็นอนตะแคงจ้องหน้ากัน แล้วเราสองคนก็ร้องไห้ออกมา เรากอดเอแน่นมากๆ ต่อจากตรงนี้ไปขอเล่าเป็นบทสนทนาที่เราคุยกันนะคะ
เรา: ทำไมมึงต้องตายวะ? มึงหนีกูทำไม รอกูไม่ได้เหรอ กูจะกลับไปเที่ยวหามึงอยู่แล้ว
เอ: กูไม่ได้อยากตายมึง เค้ามาเอากูไปแล้ว..
เรา: กูไปกับมึงด้วยได้ไหม? กูเหนื่อย
เอ: มึงไปไม่ได้ มันไม่ได้สบายอย่างที่มึงคิดหรอกนะ
แล้วเราก็คุยกันไปถึงสมัยเรียน เรานอนขำกันทั้งที่ร้องไห้ เราพยายามคุยกันแต่เรื่องสนุก ทั้งที่น้ำตาก็ไหลไม่หยุด เสียงเราหัวเราะปนสะอื้นกันทั้งคู่ จนเอบอกเราว่า ‘กูไปแล้วนะ..’ เราเลยถามเอว่า ‘ไปไหน ไม่ไปไม่ได้เหรอ?’ เอบอกว่า ‘เค้ามาตามแล้ว ต้องไปแล้ว..’ เราร้องไห้แบบฟูมฟายสะอึกสะอื้น จนเราสะดุ้งรู้สึกตัว เราหันไปมองหมอนอีกใบที่เมื่อกี้เอนอน แล้วเราก็ร้องไห้ปล่อยโฮอีกครั้งนึง เพราะหมอนมันมีรอยคนนอน พร้อมกับเปียกน้ำตาจริงๆ ทั้งที่เราจัดเราจัดวางไว้อย่างดีก่อนนอน
จากนั้นเราได้มีโอกาสไปทำบุญ แล้วเวลาไปที่ไหนก็มักจะมีคนทักเราตลอดว่า ‘มีเพื่อนดีนะ ตามดูแลตลอดเลย..’ เราได้แต่อมยิ้ม แต่ไม่พูดอะไรตอบ ‘สุดท้ายนี้กูอยากบอกมึงนะว่า 5 ปีแล้ว ที่มึงทิ้งกูไป กูคิดถึงมึงตลอดเลยนะ กูไม่เคยลืมมึงเลย ..เพื่อนรัก
Story by ศักริน ‘ลี่
