เรื่องนี้ส่งมาจากคุณโจ้ครับ คุณโจ้เล่าว่า.. เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงที่เจอมากับตัวครับ อาจจะไม่ได้น่ากลัวเท่าไร แต่ตอนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ทำเอาเหวอเลยครับ ย้อนกลับไปเมื่อเกือบ 10 ปีที่แล้ว สมัยที่ผมเรียนอยู่ชั้น ม.5 ผมกับเพื่อนๆ อยู่วงโปงลางประจำโรงเรียนครับ คอยเล่นตามงานต่างๆ มีอยู่คืนหนึ่ง หลังจากที่ได้ไปเล่นดนตรีกลับมา มาถึงโรงเรียนก็ประมาณ 4 ทุ่มครึ่งแล้วครับ ผมกับเพื่อนอีก 8 คนก็เอาเครื่องดนตรีไปเก็บในห้อง ซึ่งห้องที่ว่าจะเป็นโรงยิมครับ มีพื้นที่ค่อนข้างกว้างมาก อ่อ..โรงยิมที่ว่านี้อยู่ติดกับวัดเลยครับ เคยเป็นป่าช้าเก่าด้วย
หลังจากที่เก็บของเรียบร้อยแล้ว พวกผมก็นั่งเล่นกันสักพัก อยู่ๆ เพื่อนคนหนึ่งก็มีไอเดียว่าจะเล่นซ่อนแอบกัน ใครที่โดนจับได้ก่อนก็จะเป็นคนหาในตาต่อไป.. ในโรงยิมค่อนข้างโล่งกว้างมากครับ ไม่ค่อยจะมีที่ซ่อน ผมเลยเลือกที่จะวิ่งไปที่ห้องน้ำชาย ซึ่งทั้งมืด และค่อนข้างหน้ากลัวมากๆ แต่ตอนนั้นผมไม่ได้คิดอะไรเลย คิดอย่างเดียวว่าต้องซ่อนให้ดีๆ ไม่ให้ใครหาเจอ..
ผ่านไปสัก 10 นาที ก็ได้ยินเสียงเพื่อนคนที่หามันบอกว่า ‘เจอหมดแล้ว คนที่แอบอยู่ให้ออกมาได้’ แต่ผมไม่เชื่อ กลัวเพื่อนมันหลอก เลยไม่ออกไป ผมก็ส่องกระจกในห้องน้ำไปเรื่อย โดยเปิดไฟจากโทรศัพท์มือถือ สักพักพอปิดไฟโทรศัพท์ลง ผมเริ่มสังเกตเห็นเงาดำๆ ที่อยู่ข้างหลังผม แล้วจากนั้นก็มีมือมาแตะที่ไหล่ผม จังหวะนั้นผมตกใจสุดขีด!! ยังไม่ทันที่จะร้องออกมา ก็มีเสียงบอกว่า ‘กูเอง!’ คนคนนั้นคือไอ้บอล เพื่อนผมเองครับ ไม่รู้ว่ามันเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ มันบอกว่ามันแอบอยู่ข้างในห้องส้วม ทีแรกมันก็คิดว่ามันอยู่คนเดียว แต่มันเห็นแสงไฟจากโทรศัพท์ผม ก็เลยออกมาดู แล้วมันก็ดึงผมเข้าไปแอบในห้องส้วมห้องกลาง
เวลาตอนนั้นก็ 5 ทุ่มจะครึ่งแล้ว เพื่อนที่หาก็ตะโกนว่า ‘ออกมาได้แล้ว เลิกเล่น จะกลับบ้านแล้ว!’ ผมกับไอ้บอลก็จะเปิดประตูห้องน้ำออกไป แต่แปลกมากที่ประตูห้องน้ำซึ่งเป็นล็อคจากด้านใน (แต่ผมไม่ได้ล็อค) กลับเปิดไม่ออก!? พยายามผลักก็แล้วแต่ก็ไม่ออก ราวกับมีคนดันไว้จากอีกฝั่งยังไงยังงั้นเลย เพราะมันไม่ถึงกับผลักไม่ไปแบบถูกล็อคไว้ มันยังพอผลักออกไปได้บ้าง แต่มีแรงต้านเหมือนแรงคนดันกลับมา ซึ่งแรงผมสู้ไม่ไหว.. ผมเห็นท่าไม่ดีเลยตะโกนเรียกเพื่อนข้างนอก แต่ไม่มีใครสนใจเสียงเรียกของผมเลย สักพัก เพื่อนที่อยู่ข้างนอกก็มาตะโกนเรียกชื่อผมกับเพื่อนที่หน้าห้องน้ำ ผมทั้งขานกลับ พร้อมกับเคาะประตู เพื่อให้เพื่อนที่อยู่ข้างนอกรู้ว่าผมอยู่ในนี้ แต่กลับไม่มีใครได้ยินเสียงพวกผมเลย ผมกับไอ้บอลเริ่มหน้าเสียละ ตอนนั้นกลัวก็กลัว อยากกลับบ้านก็อยาก ผมตัดสินใจโทรหาเพื่อนที่อยู่ข้างนอก แต่สัญญาณกลับไม่มีซะงั้น แปลกมากๆ
เวลาผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงเพื่อนเปิดประตูห้องน้ำเข้ามา แล้วก็เดินมาเปิดประตูห้องที่ผมอยู่ พร้อมกับพูดว่า ‘ไอ้ห่า พวกมึงมาแอบอยู่ที่นี่เอง!’ กูเรียกก็ไม่ยอมตอบเลยนะมึง.. ผมกับไอ้บอลมองหน้ากัน พร้อมกับบอกเพื่อนๆ ว่า รีบออกไปจากที่นี่กันเถอะ แล้วผมก็เล่าเรื่องทุกอย่างให้พวกมันฟัง เพื่อนบอกว่าไม่ได้ยินเสียงผมร้อง หรือเสียงเคาะเลย ตรงกันข้ามกับผม ที่ได้ยินเสียงเพื่อนที่อยู่ข้างนอกทุกคำ เล่นเอาผมขนลุกไปหมดเลย แล้วหลังจากนั้นพวกผมก็ไม่กล้าเล่นซ่อนแอบกันอีกเลย..
Story by คุณโจ้
